ماده معدنی فلورین خواص جالبی در رابطه با سلامت انسان به ویژه در پیشگیری از پوسیدگی دندان دارد.
با این حال، هنگامی که در آب آشامیدنی در سطوح بالاتر از ۱ میلی گرم در لیتر متمرکز شود ممکن است یک وضعیت بالینی به نام فلوئوروزیس دندانی ظاهر شود.
این شامل هیپومینرالیزه شدن مینای دندان است که از طریق تخلخل سطحی و زیرسطحی بیشتر از مینای معمولی ظاهر می شود، وضعیتی که در نتیجه مصرف بیش از حد فلوراید ایجاد می شود.
علائم معمول فلوئوروزیس دندانی، نوارهای ریز سفید تا لکه های تیره در سطح دندان است.
فلوئوروزیس اندمیک به دلیل مواجهه مزمن با سطوح بالای فلوراید در آب آشامیدنی، میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد.
بروز این بیماری با شرایط آب و هوایی، عادات غذایی و موقعیت اجتماعی جمعیت نیز ارتباط نزدیکی دارد.
اثرات فلوراید به بهترین وجه با دوز و مدت قرار گرفتن در معرض آن پیش بینی می شود.
به عنوان مثال، الزامات F تعیین شده برای آب آشامیدنی در آب و هوای معتدل به طور مستقیم برای مناطق گرم مرطوب، که در آن آب به میزان قابل توجهی مصرف می شود، قابل اعمال نیست.
با این حال، بیشتر مطالعات اپیدمیولوژیک در مورد اثرات فلوراید بر روی دندان ها و استخوان ها، اثرات آن را با غلظت فلوراید در آب آشامیدنی مرتبط کرده اند.
سازمان بهداشت جهانی حداکثر غلظت ۱٫۵ میلی گرم در لیتر -۱ F را به عنوان یک مقدار راهنما برای آب آشامیدنی تعیین کرده است و اکثر کشورها این مقدار را در مقررات ملی مربوطه خود اتخاذ کرده اند.
مصرف طولانی مدت دوزهای بالای فلوراید همچنین می تواند تغییراتی در سیستم های اسکلتی عضلانی، تولید مثلی، رشدی، کلیوی، غدد درون ریز، عصبی و ژنوتوکسیک ایجاد کند.
استخوان ها و دندان ها اندام های هدف فلوراید هستند، زیرا با افزایش سن تمایل به تجمع آن دارند.
هیدروکسی آپاتیت ماده معدنی است که در و اطراف فیبریل های کلاژن بافت های اسکلتی برای تشکیل استخوان رسوب می کند.
در حضور محلول‌های غنی از F، هیدروکسی آپاتیت به فلوروآپاتیت پایدارتر و کمتر محلول‌تر تبدیل می‌شود.
فرآیند تبادل یونی هنگامی که قرار گرفتن در معرض فلوراید زیاد باشد، یک اختلال مرتبط با دوز در کانی سازی مینا ایجاد می شود که منجر به شکاف های غیرعادی بزرگ در ساختار کریستالی آن، حفظ بیش از حد پروتئین های مینا و افزایش تخلخل می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.